Metryczna Konwencja
 
Encyklopedia PWN
Metryczna Konwencja,
międzynar. konwencja zawarta 1875 przez 17 państw (znowelizowana 1921), mająca na celu zapewnienie ogólnoświat. jednolitości miar przez rozpowszechnianie i doskonalenie systemu metrycznego.
Do wykonania tych zadań K.M. powołała: 1) Generalną Konferencję Miar (GKM, fr. Conférence Générale des Poids et Mesures), najwyższy organ K.M. do podejmowania decyzji dotyczących fundamentalnych problemów metrolog. (np. definicji jednostek miar) oraz finansowania i organizacji Międzynar. Biura Miar; 2) Międzynar. Kom. Miar (MKM, fr. Comité International des Poids et Mesures) składający się z  wybitnych metrologów z państw uczestników K.M.; zajmuje się przygotowywaniem projektów uchwał GKM, nadzorem nad realizacją tych uchwał i nad działalnością Międzynar. Biura Miar; 3) Międzynar. Biuro Miar (MBM, fr. Bureau International des Poids et Mesures), laboratorium metrologiczne zapewniające osiąganie najwyższych dokładności w wykonywanych pracach; zajmuje się budową i przechowywaniem międzynar. wzorców jednostek miar (etalonów) i budową skal ważniejszych wielkości fiz. (np. temperatury), przeprowadzaniem porównań etalonów państw. poszczególnych krajów z międzynar. etalonami jednostek wielkości objętych działalnością MBM, określaniem ważniejszych stałych fiz. i koordynowaniem współpracy międzynar. w tej dziedzinie; MBM stanowi także zaplecze organizacyjno-adm. innych organów K.M.; siedzibą MBM jest Pavillon de Breteuil w Sèvres pod Paryżem. W K.M. uczestniczy obecnie ponad 50 państw, ale z jej dorobku metrologicznego korzystają niemal wszystkie państwa. Polska przystąpiła do K.M. 1925.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia