Mészöly Miklós
 
Encyklopedia PWN
Mészöly
[mẹ:söj]
Miklós, ur. 19 I 1921, Szekszárd, zm. 22 VII 2001, Budapeszt,
pisarz węgierski, z wykształcenia prawnik;
w czasie II wojny światowej walczył w armii węg., następnie przebywał w obozie jenieckim; w swych utworach, często inspirowanych przeżyciami wojennymi, ukazuje problemy egzystencjalne współcz. człowieka; eksperymentuje w dziedzinie form narracyjnych, w dramatach odwołuje się do estetyki teatru absurdu i groteski; m.in. powieści Śmierć rekordzisty (1966, wyd. pol. 1971), Saul z Tarsu (1968, wyd. pol. 1970), zbiory opowiadań Szárnyas lovak [‘skrzydlate konie’] (1979), Wimbledoni jácint [‘hiacynt wimbledoński’] (1990), dramaty Ablakmosó [‘czyściciel okien’] (1963), Bunkier (1964, wyst. pol. 1967), eseje.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia