Meseta Iberyjska
 
Encyklopedia PWN
Meseta Iberyjska, Meseta (Central),
kraina wyżynno-górska w środkowej części Płw. Iberyjskiego, w Hiszpanii i Portugalii;
ograniczona górami: Kantabryjskimi, Iberyjskimi i Sierra Morena; na zachodzie opada progami w kierunku O. Atlantyckiego. Obszar M.I. został sfałdowany w orogenezie hercyńskiej, następnie zrównany przez procesy denudacji oraz pocięty uskokami, w wyniku czego powstało wiele zrębowych wzniesień (G. Kastylijskie, G. Katalońskie) oraz zapadlisk tworzących wysokie płaskowyże (kotliny Starej i Nowej Kastylii); płaskowyże są rozczłonkowane głębokimi dolinami rzek (gł. Tag, Duero). Skąpa roślinność — zarośla typu makia i tomillar oraz suche murawy; w górach resztki lasów sosnowych i dębowych. Wydobycie rud miedzi, ołowiu, rtęci i żelaza; w południowo-wschodniej części (La Mancha) ważny region uprawy zbóż i winorośli; hodowla owiec; gł. m. — Madryt.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia