Merton Thomas
 
Encyklopedia PWN
Merton
[mə:rtn]
Thomas Wymowa, ur. 31 I 1915, Prades (Francja), zm. 10 XII 1968, Bangkok,
pisarz i poeta katolicki, trapista;
1941 wstąpił do trapistów w klasztorze w Getsemani k. Louisville; znawca chrześc. ascetyki i mistyki, zwłaszcza monastycznej tradycji patrystycznej, cysterskiej i karmelitańskiej; odbył liczne podróże do krajów Azji, gdzie zapoznał się z orientalną myślą filoz.-rel.; w swojej twórczości poszukiwał wspólnych wątków mistyki chrześc. i wschodniej; gł. prace: Posiew kontemplacji (1949, wyd. pol. 1982), Myśli w samotności (1957, wyd. pol. 1975), autobiografia duchowa Siedmiopiętrowa góra (1948, wyd. pol. 1972), eseje i rozważania rel. (Znak Jonasza 1952, wyd. pol. 1962, Nikt nie jest samotną wyspą 1955, wyd. pol. 1960, Zen i ptaki żądzy 1968, wyd. pol. 1995, Modlitwa kontemplacyjna 1969, wyd. pol. 1986); jego liryka refleksyjna zebrana m.in. w tomie Collected Poems of Thomas Merton (1977, pol. Wybór wierszy 1986) przyczyniła się do odrodzenia poezji rel. w USA; korespodencja z Cz. Miłoszem Listy (1991).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia