Melanezyjczycy

Melanezyjczycy,

rdzenna ludność Melanezji: Nowej Gwinei i pobliskich wysp, Wysp Salomona, Vanuatu, Nowej Kaledonii i Fidżi;

ok. 1,7 mln (koniec XX w.); języki melanezyjskie, wielu Melanezyjczyków jest dwujęzycznych — posługują się także językiem ang. lub fr.; językami porozumiewania się między różnymi grupami etnicznymi w państwach zachodniej i środkowej Melanezji są języki pidżynowe, utworzone z elementów języków austronezyjskich i indoeur.; proces zasiedlania Melanezji z rejonu Azji Południowo-Wschodniej przez ludy mówiące językami austronezyjskimi rozpoczął się w III tysiącl. p.n.e.; w zachodniej Melanezji Melanezyjczycy wyparli z wybrzeży wcześniejszych osadników — Papuasów, lub częściowo się z nimi zmieszali; do tradycyjnych zajęć Melanezyjczyków należą: ogrodnictwo żarowe, hodowla świń, rybołówstwo, a z rzemiosł garncarstwo, szkutnictwo, plecionkarstwo; na wyspach Melanezji przez stulecia dokonywano wymiany handl. o charakterze gosp. i ceremonialnym (kula); Melanezyjczycy są chrześcijanami różnych obrządków, ale religie te występują w połączeniu z rodzimymi wierzeniami (Melanezji religie).

Papuasi, taniec rytualny