Meksykańska, Wyżyna, Gran Altiplanicie Mexicana,
wyż. w północnym i środkowym Meksyku;
Meksykańska, Wyżyna
Encyklopedia PWN
pow. ok. 1,2 mln km2; ograniczona od wschodu górami Sierra Madre Wschodnia, od zachodu — Sierra Madre Zachodnia; od południa zamknięta pasmem Kordyliery Wulkanicznej (Orizaba 5700 m, Popocatépetl, Iztaccíhuatl, Colima); ku północy przechodzi w wyżyny śródgórskie USA. W północnej części (zw. Mesą Północną) występują rozległe kotliny (bolsony, największy — Bolsón de Mapimí), rozdzielone niewysokimi pasmami górskimi; południowa część (zw. Mesą Centralną) jest wysokim lawowym płaskowyżem (wys. 2000–2600 m) z kilkoma kotlinami; najwyżej położona jest kotlina Toluca (2800 m); na wschód od niej leży kotlina Anáhuac, z m. Meksyk. Klimat zwrotnikowy kontynent. suchy, na południu podrównikowy, wilgotny; roczna suma opadów od ok. 300 mm na północy do ok. 1000 mm na południu; charakterystyczne piętra klim.: tierra templada (umiarkowane), tierra fría (chłodne) i tierra helada (mroźne). Rzeki przeważnie okresowe, na południu stałe, najdłuższe: Conchos na północy i Lerma na południu; liczne jeziora tektoniczne, największe jez. Chapala. Roślinność w północnej części półpustynna i pustynna: skrajnie suchoroślowe krzewy, jukki, kaktusy, agawy; po deszczach rozwijają się obficie efemeryczne trawy i inne rośliny zielne; w południowej części pierwotna roślinność (przeważnie leśna) została w całości zastąpiona przez uprawy rolne (sztuczne nawadnianie); lasy występują w górach (do 2800 m dębowe i dębowo-sosnowe, wyżej jodłowo-sosnowe), powyżej 3800 m piętro hal wysokogórskich. Bogate złoża rud cynku, ołowiu, rtęci, żelaza, miedzi i antymonu, węgla kam., srebra i złota; liczne źródła miner.; ludność skupiona w południowej części wyżyny.
