Meknes
 
Encyklopedia PWN
Meknes, arab. Miknās, fr. Meknès Wymowa,
m. w północnym Maroku, na przedpolu Atlasu Średniego, na wys. 530 m;
ośr. adm. regionu Meknes-Tafilalt. Założony ok. X w.; jako stol. państwa Isma’ila (1672–1727) z dyn. Alawitów (panującej do dziś w Maroku), stało się gł. polit. i kult. ośr. Maroka; 1755 silnie zniszczone przez trzęsienie ziemi. Ośr. handl. regionu uprawy oliwek, winorośli, drzew cytrusowych, warzyw; przemysł spoż. (przetwórstwo owoców i warzyw), włók., cementowy; rozwinięte rzemiosło; węzeł drogowy; międzynar. port lotn.; ośr. turyst.; uniw. (zał. 1982); stare miasto (medyna, dzielnica żydowska i rezydencja sułtana) oddzielone od nowego rz. Bu Fakran; madrasa (XIV w., odrestaurowana 1961–63), spichlerz zbożowy; brama miejska Bab al-Mansur 1732; w pałacu z XIX w. muzeum sztuki marok.; zabytki M. zostały wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia