Mazarin Jules

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Mazarin

[mazarę̣]

Jules , właśc. Giulio Mazzarini , ur. 14 VII 1602, Pescina (Abruzja), zm. 9 III 1661, Vincennes,

fr. mąż stanu, kardynał, z pochodzenia Włoch;

pierwszy minister Ludwika XIII i Ludwika XIV; 1634–36 nuncjusz papieski we Francji; zaufany kard. A. Richelieu, za jego namową wstąpił 1639 na służbę Francji; po śmierci Richelieu, został 1642 pierwszym ministrem i faktycznie kierował Francją podczas regencji Anny Austriaczki i małoletniości Ludwika XIV; skutecznie umacniał i utrwalał absolutyzm, pozbawiając wielkich feudałów znaczenia polit. i całkowicie uzależniając ich od władzy król. (rozgromienie Frondy). Celem polityki zagr. M. było ugruntowanie międzynar. pozycji Francji kosztem osłabienia potęgi Habsburgów: udział Francji (w sojuszu ze Szwecją) w wojnie trzydziestoletniej znacznie osłabił Habsburgów austr. (westfalski pokój 1648), a wojna z Habsburgami hiszp. (w sojuszu z O. Cromwellem) umożliwiła Burbonom sukcesję tronu hiszp. (pirenejski pokój 1659); nie powiodły się jedynie plany M. dotyczące fr. dominacji w Holandii; uważany za jednego z twórców potęgi ówczesnej Francji.

Bibliografia

A. BAILLY Mazarin, Paris 1954;

G. DETHAN Mazarin. Un homme de paix à l’âge baroque 1602–61, Paris 1981.