Martin John

Martin

[mạ:^rtın]

John, ur. 19 VII 1789, Haydon Bridge k. Hexham (Northumberland), zm. 17 II 1854, Douglas (wyspa Man),

ang. malarz i rytownik;

jeden z najważniejszych przedstawicieli romantyzmu w Anglii; uczeń malarza z Piemontu — B. Mosso; twórca pełnych grozy kompozycji przedstawiających sceny kataklizmów z wplecionymi weń drobnymi postaciami, ujętymi w scenerii fantastycznej, kolosalnej architektury, pejzaży górskich, poświaty księżyca, piorunów, ognia wulkanów; przeważała w nich tematyka bibl. i antyczna (Raj 1813, Upadek Babilonu 1819, Upadek Pompei 1822, Stworzenie świata 1824, Potop 1837); kulminacją twórczości był cykl 3 wielkich obrazów Ostatnie dni (1851–53): Sądny Dzień, Sąd Ostateczny, Opłakiwanie Niebios; wykonał też liczne ryciny wg własnych obrazów, a także ilustracje do Raju utraconego J. Miltona (1833) i do Biblii (Pictorial Illustrations of the Bible 1831–35).