Mariusz Wiktoryn
 
Encyklopedia PWN
Mariusz Wiktoryn, Caius Marius Victorinus, ur. ok. 280, Afryka, zm. 363,
filozof;
ok. 340 udał się do Rzymu, gdzie stworzył szkołę retoryki; jako uczony mówca, komentator, tłumacz pism filozofów gr. i obrońca religii pogańskich zyskał uznanie Rzymian, którzy 353 wystawili mu pomnik na Forum Romanum; wskutek lektury Biblii i dzieł chrześc., których nauki zamierzał ośmieszyć, ok. 355 M.W. nawrócił się na chrześcijaństwo, czym wzbudził powszechną sensację; po chrzcie jednak nie zdecydował się na publiczne wyznawanie wiary, być może przez wzgląd na swoich pogańskich przyjaciół; mimo to edykt Juliana Apostaty (362), skierowany przeciw nauczycielom chrześc., pozbawił go urzędu retora miasta Rzymu; w okresie pogańskim pisał gł. komentarze do dzieł Cycerona i Arystotelesa, po nawróceniu wydał kilka komentarzy do Pisma Świętego, traktaty przeciw arianom i 3 hymny o Trójcy Świętej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia