Manzoni Alessandro
 
Encyklopedia PWN
Manzoni
[mancọni]
Alessandro Wymowa, ur. 7 III 1785, Mediolan, zm. 22 V 1873, tamże,
pisarz wł.; gł. przedstawiciel romantyzmu w literaturze włoskiej;
gł. przedstawiciel romantyzmu w literaturze wł.; autor hymnów rel. (Inni sacri 1815), poematu Piąty maja (1822, wyd. pol. 1831), napisanego pod wpływem wrażenia, jakie wywarła śmierć Napoleona I (tłumaczony m.in. przez J.W. Goethego), 2 poet. tragedii hist. Il conte di Carmagnola (1820) i Adelchi (1822) oraz powieści hist. z dziejów Lombardii XVII w. Narzeczeni (t. 1–3 1825–27, w ostatecznej redakcji wyd. 1840–42; 1 wyd. pol. pt. Oblubieńcy mediolańscy..., t. 1–5 1848); powieść ta, wywodząca się z tradycji walterskotowskiej, została uznana za arcydzieło wł. literatury XIX w.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia