Malajski, Półwysep
 
Encyklopedia PWN
Malajski, Półwysep, Semenanjung Tanah Melayu,
półwysep w południowo-wschodniej Azji, południowa część Półwyspu Indochińskiego, między Morzem Andamańskim (Ocean Indyjski) na zachodzie a Zatoką Tajlandzką i Morzem Południowochińskim (Ocean Spokojny) na wschodzie;
od Sumatry oddzielony cieśniną Malakka; powierzchnia około 190 tysięcy km2; długość około 1100 km, szerokość maksymalna 330 km, u nasady 40 km (przesmyk Kra). Środkiem Półwyspu Malajskiego ciągną się silnie rozczłonkowane, zbudowany głównie z granitów, pasma górskie (najwyższy szczyt Tahan, 2190 m); na wybrzeżach szerokie niziny, miejscami zabagnione; liczne, krótkie rzeki (najdłuższa Pahang, 434 km). We wnętrzu wilgotne lasy równikowe; na nizinach znacznie uboższe wtórne lasy i zarośla, zbiorowiska trawiaste i duże plantacje kauczukowca oraz palmy oleistej; na południowo-zachodnim wybrzeżu namorzyny. Bogate złoża rud cyny. Na Półwyspie Malajskim leżą zachodnia część Malezji i południowej Tajlandii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia