Malabarskie, Wybrzeże, Malabar, hindi Malabār Taṭ, ang. Malabar Coast,
niz. przybrzeżna w Indiach (stany: Karnataka, Kerala i Tamilnadu), w południowo-zachodniej części Płw. Indyjskiego, u podnóża południowej części Ghatów Zachodnich, między terytorium Goa na północy a przyl. Komoryn na południu;
Malabarskie, Wybrzeże
Encyklopedia PWN
dł. ok. 800 km, szer. do 50 km, wysokość do 100 m; dobrze rozwinięta linia brzegowa (liczne laguny i zatoki), w ujściach rzek lasy namorzynowe; gęsto zaludnione; intensywne rolnictwo tropik.; uprawa ryżu, palmy kokosowej, pieprzu, bananów, herbaty, kawy, kauczukowca; eksploatacja piasków monacytowych; gł. m.: Kalikat, Koczin, Triwandrum.
Historia. W starożytności odwiedzane przez kupców rzym. i arab.; od wczesnego średniowiecza istniało tutaj kilka drobnych państewek (m.in. królestwo dyn. Ćerów w VIII–IX w.); 1498 w Kalikat na Wybrzeżu Malabarskim lądował Vasco da Gama, od XVI w. powstawały liczne faktorie portugalskie, później hol., ang. i francuskie; od 1799 w składzie ang. Kompanii Wschodnioindyjskiej, od 1947 część terytorium Indii.
