Maine
 
Encyklopedia PWN
Maine
[meın] Wymowa,
stan w północno-wschodniej części USA (Nowa Anglia), nad O. Atlantyckim;
pow. 86,2 tys km2, rzadko zaludniony; 1,3 mln mieszk. (2018), w tym ponad 98% pochodzenia bryt.; stol. Augusta, największe m. i gł. port mor. — Portland. Większość powierzchni wyżynno-górzysta (Appalachy), na wybrzeżach niziny; liczne przybrzeżne wyspy. Klimat umiarkowany ciepły; temp. maks. w styczniu od −7°C na północy do −1°C na południu, w lipcu 25–26°C; minim. odpowiednio −19°C i −11°C oraz 12–15°C; roczna suma opadów od 900 mm na pónocy do 1100 mm na południu; gł. rz. Penobscot; wiele jezior (największe Moosehead); lasy (ok. 4/5 pow.) mieszane z udziałem choiny kanad., świerków, buka amer., klonów, dębów, na obszarach wyżej położonych — świerkowe i jodłowe; na wyspie Mount Desert — Park Nar. Acadia. Rozwinięty przemysł drzewny, papierniczy, włók., skórz., spoż.; eksploatacja lasów; uprawa ziemniaków, roślin pastewnych, drzew owocowych, jabłoni, warzyw; hodowla drobiu, bydła mlecznego; rybołówstwo (m.in. połów skorupiaków); połączenia promowe z portem Yarmouth w Nowej Szkocji (Kanada); popularny region turyst.-wypoczynkowy (liczne kąpieliska mor. i ośr. sportów wodnych).
Historia. Wybrzeże Maine od pocz. XVII w. badane przez wyprawy fr. i ang.; zasiedlane przez kolonistów ang.; 1652 Maine włączone do kolonii Massachusetts, do 1820 stanowiło jej integralną część; na mocy kompromisu Missouri 1820 wyodrębnione jako stan; jego północna granica wytyczona dopiero 1842, na mocy bryt.-amer. traktatu, który ustalił przebieg nie uregulowanej od 1783 granicy między USA a posiadłościami bryt. w Kanadzie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia