Lukka, Lucca,
m. w środkowych Włoszech, w regionie Toskania, w dolinie rz. Serchio, na północny zachód od Pizy;
Lukka
Encyklopedia PWN
ośrodek administracyjny prowincji Lukka. W II w. p.n.e. kolonia rzym. Luca; 56 r. p.n.e. miejsce odnowienia I triumwiratu; w VI–VIII w. jedna z rezydencji królów longobardzkich, następnie margrabiów Toskanii; od 1119 wolne miasto, ważny ośrodek artyst., intensywna zabudowa; w XIII–XV w. centrum rzemiosła (wyrób sukna i jedwabiu) i handlu; 1799 zajęta przez Francuzów; 1805–14 stol. utworzonego wówczas księstwa Lukki i Piombino; 1847 przyłączona do Toskanii, wraz z nią 1860 do zjednoczonego Królestwa Włoskiego. Przemysł włók. (bawełniany, jedwabn., jutowy), spoż. (tytoniowy, olejarski), maszyn., papierniczy; ośrodek handlowy i turyst.; węzeł kol. i drogowy; muzeum, galeria obrazów; ruiny amfiteatru rzym.; rom. katedra S. Marino (budowa rozpoczęta 1060) z arkadową fasadą (1204) i kampanilą (XIII w.), z bogato wyposażonym wnętrzem got. (XIV–XV w.); liczne kościoły z XII i XIII w. (S. Giusto, S. Frediano, S. Giovanni, S. Michele — także na zewnątrz bogato dekorowany arkadami); got. pałace (m.in. Villa Guinigi 1418, ob. muzeum), domy i kościoły; pałace renes., m.in. Pretorio i Prefettura (XVI–XVIII w.) — siedziba Pinakoteki Nar.; podwójny obwód fortyfikacji bastionowych (XVI w.). W okolicy L. kamieniołomy białych marmurów.
