Lubac Henri
 
Encyklopedia PWN
Lubac
[lübạk]
Henri de, ur. 20 II 1896, Cambrai, zm. 4 IX 1991, Paryż,
fr. teolog, jezuita;
od 1929 profesor uniw. katol. w Lyonie (1950–58 odsunięty przez władze kośc. od zajęć dydaktycznych); od 1958 czł. Akad. Nauk Moralnych i Polit. w Paryżu; jako ekspert teologiczny odegrał istotną rolę w sformułowaniu uchwał Soboru Watykańskiego II; od 1969 czł. Międzynar. Komisji Teol.; od 1983 kardynał; współtwórca tzw. eklezjologii hist.; zwolennik chrześc. personalizmu w filozofii Boga; autor prac z zakresu filozofii, historii egzegezy, patrologii, chrystologii i teologii duchowości; Katolicyzm (1938, wyd. pol. 1988), Medytacje o Kościele (1953, wyd. pol. 1997), Ateizm i sens człowieka (1968, wyd. pol. 1970), O naturze i łasce (1980, wyd. pol. 1986).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia