Lorentowicz Jan
 
Encyklopedia PWN
Lorentowicz Jan, ur. 14 III 1868, Pabianice, zm. 15 I 1940, Milanówek k. Warszawy,
krytyk teatr. i lit., publicysta;
1891–93 redaktor socjalist. pisma „Pobudka” (Paryż); czołowy organizator życia teatr. i lit. Warszawy w odrodzonej Polsce, m.in. 1916–22 dyr. Warsz. Szkoły Dram., 1918–22 Teatrów Miejskich, 1926–28 Teatru Narodowego; 1924–26 prezes pol. Pen Clubu, od 1938 czł. PAL; działacz Związku Zaw. Literatów Pol.; zbiór recenzji teatr. Dwadzieścia lat teatru (t. 1–5 1929–39), wybór Teatry w stolicy i inne artykuły (1969), monografia Teatr Polski w Warszawie 1913–1938 (1938), szkice o literaturze pol. (Młoda Polska, t. 1–3 1909–13) i fr. (Nowa Francja literacka 1911), antologia (Ziemia polska w pieśni 1913); wspomnienia Spojrzenie wstecz (1935).
Bibliografia
E. UDALSKA Jan Lorentowicz — zoil nieubłagany, Łódź 1986.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia