litowce
Encyklopedia PWN
są metalami lekkimi, miękkimi (można je krajać nożem), łatwo topliwymi, bardzo aktywnymi chemicznie; bez dostępu powietrza mają barwę srebrzystobiałą; w powietrzu (zwłaszcza wilgotnym) energicznie utleniają się (należy przechowywać je w atmosferze gazu obojętnego, w próżni lub pod naftą); gwałtownie reagują z wodą z wydzieleniem wodoru i utworzeniem odpowiednich wodorotlenków, które należą do najmocniejszych zasad; litowce łączą się bezpośrednio z wodorem i fluorowcami, lit także z azotem i węglem; są pierwiastkami najbardziej elektrododatnimi; w związkach występują na I stopniu utlenienia; lotne związki litowców barwią płomień; dają charakterystyczne linie w części widzialnej widma. W przyrodzie występują jedynie w postaci związanej. Otrzymuje się je gł. przez elektrolizę stopionych chlorków lub wodorotlenków, a także rozkład termiczny azydków bądź redukcję chlorków za pomocą metalicznego wapnia. Litowce, a zwłaszcza ich związki, znalazły bardzo wiele zastosowań.
