lit

rys. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

lit

[łac. < gr.],

Li, lithium,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 3;

Symbol: Li

Nazwa łacińska: Lithium

Liczba atomowa: 3

Pierwiastek promieniotwórczy: nie

Grupa układu okresowego pierwiastków: 1 — litowce

Odkrycie: 1817

Odkrywca: Arfvedson Johan August

względna masa atomowa 6,941; l. należy do grupy litowców; jest to srebrzystobiały, miękki, bardzo reaktywny metal; temperatura topnienia 180,54°C, temperatura wrzenia 1342°C, gęstość 0,534 g/cm³ (najlżejszy z pierwiastków stałych); stopień utlenienia I; spalany w powietrzu tworzy tlenek Li₂O i w nieznacznej ilości nadtlenek Li₂O₂; bezpośrednio łączy się z wodorem, fluorowcami, azotem, węglem; wodorotlenek litu LiOH jest trudno rozpuszczalną mocną zasadą. W przyrodzie lit występuje w niewielkich ilościach; tworzy własne minerały (gł. lepidolit, spodumen, ambligonit) lub nagromadza się w innych minerałach (np. w biotycie, turmalinie). Stosowany jako dodatek do stopów (np. aluminium, ołowiu), odtleniacz w produkcji innych metali, do wyrobu anod w bateriach o długim czasie życia (ogniwo litowe), do otrzymywania związków litoorganicznych; związki litu są używane w produkcji specjalnego szkła, porcelany, emalii, do wyrobu ogni sztucznych (czerwone zabarwienie płomienia) oraz w lecznictwie. Lit odkrył 1817 A. Arfvedson, w czystej postaci zaś otrzymali 1855 R.W. Bunsen i A. Matthiessen.

Atom: model atomu wodoru(H), litu (Li), sodu (Na) i uranu (U)