Lille
 
Encyklopedia PWN
Lille
[lil] Wymowa,
m. w północno-wschodniej Francji, na niz. Flandrii, nad rz. Deûle;
zespół miejski Lille–Kortrijk 1,7 mln mieszk. (2002); ośrodek administracyjny regionu Hauts-de-France i dep. Nord; znaczne skupisko ludności pochodzenia pol.; do lat 80. gł. ośr. okręgu górniczo-hutn. Nord; likwidacja nierentownych kopalń węgla kam. i hut wpłynęła na zmianę funkcji miasta; restrukturyzacja przemysłu (m.in. rozwój przemysłu elektronicznego); tradycyjny ośr. przemysłu włók. (bawełniany, jutowy, lniarski), ponadto przemysł maszyn., elektrotechniczny, chem. (barwniki), spoż.; ośr. usługowy, handl.-finansowy; targi międzynar.; węzeł kol. i drogowy (m.in. połączenie autostradą z Paryżem i Marsylią, linią kol. TGV z Paryżem), międzynar. port lotn., port rzeczny połączony kanałami z Dunkierką i Valenciennes; metro. Ośrodek nauk.-kult.; 3 uniw. (najstarszy zał. 1560), politechnika (zał. 1875); muzea, m.in. sztuk pięknych i diecezjalne.
Historia. W XI w. osada miejska, prawa miejskie na pocz. XII w.; ośr. sukiennictwa i handlu, stol. średniow. Flandrii; 1297 zdobyte przez Filipa IV Pięknego, 1369 zwrócone hrabiom Flandrii; kolejno w posiadaniu Burgundii, Austrii i Hiszpanii; 1667 przyłączone do Francji przez Ludwika XIV, ufortyfikowane przez S. Vaubana; 1708 oblegane przez Austriaków i Anglików, 1713 przyznane Francji (pokój w Utrechcie); 1792 bezskutecznie oblegane przez Austriaków, od 1804 stolica dep. Nord; po 1815 rozwój przemysłu tekstylnego, metal. i chemicznego. W 1914–18 i 1940–44 okupowane przez Niemców, poważnie zniszczone.
Zabytki. Kościoły, m.in.: St. Maurice (XIV, XV w., powiększony w XVII i XIX w.), St-e Catherine (XVI, XVIII w.), St-e Madeleine (XVII, XVIII w.), St. Étienne (XVIII w.); cytadela (XVII w., S. Vauban), dawna giełda (XVII w.), bramy (m.in. Porte de Paris, XVII w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia