Liège
m. we wschodniej Belgii, na przedgórzu Ardenów, nad Mozą i jej dopływem Ourthe;
[lje:ż] 
,
flam. Luik, niem. Lüttich,
, Liège
Encyklopedia PWN
zespół miejski, obejmujący m.in. Herstal, Ougrée, Seraing i Grivegnée, ok. 450 tys.; Rzymskie Leodium, w VI w. osiedle targowe; od 721 siedziba biskupstwa (przeniesiona z Maastricht); od X w. księstwo biskupie w ramach cesarstwa niem.; ośr. polit. i kult. Dolnej Lotaryngii; w XIII–XIV w. rozwój górnictwa, następnie produkcja broni i sukiennictwo; w XIII–XVII w. powstania mieszczan przeciwko władzy biskupów; 1684 biskup Maksymilian Henryk z Wittelsbachów odebrał przywileje miasta i zapoczątkował rządy samowładne, które przetrwały do zajęcia księstwa przez wojska fr. 1792; 1815 przyłączono Liège do Niderlandów, 1830 do Belgii. Duży ośr. przemysłu i handlu; hutnictwo żelaza i metali nieżel., przemysł maszyn., zbrojeniowy, taboru kol., chem. (zakłady sodowe koncernu Solvay), szklarski, produkcja broni myśliwskiej; ośr. wydobycia węgla kam. o starych tradycjach; port śródlądowy połączony Kanałem Alberta z Antwerpią, węzeł kol. i drogowy o znaczeniu międzynar., port lotn.; ośr. nauk. i kult.: uniw. waloń. (zał. 1817), konserwatorium (zał. 1826), Król. Tow. Nauk. (zał. 1835); od 1951 międzynar. konkursy kompozytorskie na kwartet smyczkowy; ważny ośrodek turyst.; liczne muzea (m.in. waloń., sztuki współcz., szkła); kościoły, m.in.: katedra St. Paul (X, XIII–XVI w.), St. Martin (pocz. XVI w.), St-e Croix (X, XIV, XV w.), St. Jacques (XI, 1. poł. XVI w.), St. Jean (XI, XII, XVIII w.), St. Denis (XI, XV, XVIII w.), St. Barthélemy (XI–XII, XVIII w.), dawna rezydencja biskupów — ob. Pałac Sprawiedliwości (1. poł. XVI, XVIII, XIX w.), ratusz (XVIII w.), domy z XVI–XVIII w.
