Lida
 
Encyklopedia PWN
Lida,
m. na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.
— 102 tys. mieszk. (2019); osada zał. ok. 1180; na pocz. XIV w. włączona do Litwy przez Giedymina (wybudował zamek ok. 1326); ośr. udzielnego księstwa lidzkiego, własność Olgierda, Jagiełły i Witolda; w XIV i XV w. oraz w XVII i XVIII w. wielokrotnie niszczona i palona, m.in. 1392 przez Krzyżaków i 1710 przez Szwedów; od XVII w. liczne skupisko Żydów (1939 ok. 5,4 tys. — 40% mieszk.); od 1795 w zaborze ros.; IX 1920 zacięte walki w czasie wojny pol.-bolszewickiej; w okresie międzywojennym w granicach Polski; siedziba powiatu; IX 1939–41 pod okupacją sowiecką, deportacje ludności (gł. Polaków) w głąb ZSRR, 1941–44 pod okupacją niem., 1941 Lidę zamieszkiwało ok. 15 tys. Żydów; 5 VII 1941 Niemcy zamordowali ok. 2 tys. Żydów; 1941–43 getto (większość więźniów zamordowana V 1942 w pobliskiej wsi Stoniewicze); 1945–91 w Białorus. SRR.; okolice L. są jednym z gł. skupisk Polaków na Białorusi. Przemysł maszyn., spoż., obuwniczy, materiałów budowlanych, produkcja farb i lakierów; wydobycie torfu; węzeł kol.; muzeum krajoznawcze; ruiny zamku książęcego (XIV–XV w.) w widłach dwóch rzek; kościoły — parafialny (2. poł. XVIII w.), Pijarów (XVIII/XIX w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Lida, zamek (Białoruś) fot. S. Tarasow/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia