Leszczyński Andrzej
 
Encyklopedia PWN
Leszczyński Andrzej, ur. ok. 1608, Gołuchów (Wielkopolska), zm. 15 IV 1658, Skierniewice,
syn Wacława (ok. 1576–1628), kanclerz wielki koronny, arcybiskup gnieźnieński i prymas;
studiował w Ingolsztadzie i we Włoszech; od 1623 kanonik krakowski, prepozyt łęczycki, od 1638 kanclerz królowej Cecylii Renaty, od 1636 opat komendatoryjny przemęcki, od 1641 biskup kamieniecki, od 1646 biskup chełmiński i od 1645 podkanclerzy koronny, 1650–53 kanclerz wielki koronny, od 1652 arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski; przeciwnik wojennych planów króla Władysława IV Wazy i kanclerza J. Ossolińskiego; zwolennik zdławienia siłą powstania B. Chmielnickiego; w okresie najazdu szwedzkiego 1655 opowiedział się po stronie Jana II Kazimierza, zabiegał o pomoc cesarską; zwolennik umiarkowanego wzmocnienia władzy królewskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia