Lec Stanisław Jerzy
 
Encyklopedia PWN
Lec Stanisław Jerzy, pierwotnie S.J. de Tusch-Letz, ur. 6 III 1909, Lwów, zm. 7 V 1966, Warszawa,
poeta, satyryk, jeden z najwybitniejszych aforystów XX w.
w okresie międzywojennym związany z lewicowym ruchem lit.; podczas okupacji niem. więziony w obozie hitl. (1941–43), po ucieczce działał w PPR i AL; 1946 współredaktor „Szpilek”; mistrz lapidarnego paradoksu filoz., autor 2 cykli aforyzmów Myśli nieuczesane (1957) i Myśli nieuczesane nowe (1964), wyrażających za pomocą żartu, ironii, sarkazmu, aluzji, gry słów sprzeciw wobec dogmatyzmu i wszelkich form zniewolenia jednostki; fraszki, zbiory satyr.-moralistycznej poezji (Satyry patetyczne 1936, Spacer cynika 1946, List gończy 1963); Utwory wybrane (t. 1–2 1977); liczne przekłady przyniosły mu międzynar. uznanie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia