Laponia

Laponia, fiń. Lappi, szwedz. Lappmark, Lappland,

kraina w północnej Europie, na Płw. Skandynawskim i Płw. Kolskim; w większości położona poza północnym kołem podbiegunowym;

zachodnia część L. należy do Norwegii i Szwecji, środkowa do Finlandii, wschodnia do Rosji; słabo zaludniona; pierwotną ludność stanowią Lapończycy, obecnie w mniejszości; linia brzegowa na zachodzie i północy silnie rozwinięta, liczne fiordy i archipelagi; obejmuje północną część G. Skandynawskich, w części norweskiej zerodowanych, na północy z falistymi wyżynami; na obszarze Szwecji i Norwegii przeważnie górzysta (do 2111 m), w części fińskiej i ros. wyżynna i nizinna z licznymi jeziorami polodowcowymi (największe Inari) i rzekami uchodzącymi do Zat. Botnickiej; długa ostra zima, krótkie lato; w części południowej lasy sosnowe i świerkowe, na północy — rzadkie brzozowe i roślinność tundrowa; wydobycie surowców miner., gł. rud żelaza (Kiruna, Gällivare), niklu i apatytów (Płw. Kolski), miedzi, złota, srebra; eksploatacja lasów; pasterstwo reniferów; rybołówstwo; turystyka; największe m.: Narwik (Norwegia), Kiruna (Szwecja), Rovaniemi (Finlandia), Murmańsk (Rosja).

Laponia, krajobraz na północ od Ival (Finlandia)

Kiruna podczas nocy polarnej (Szwecja)

Sarek, Park Narodowy