Langwedocja-Roussillon
 
Encyklopedia PWN
Langwedocja-Roussillon
[l. rusiją̣],
Languedoc-Roussillon Wymowa,
dawny region administracyjny w południowej Francji, nad M. Śródziemnym;
złożony z dep.: Aude, Gard, Hérault, Lozère i Pyrénées-Orientales, obejmuje 2 krainy hist.; Roussillon i Langwedocję; powierzchnia 27,4 tys. km2, 2,7 mln mieszk. (2011); ośrodek administracyjny Montpellier, inne większe m.: Perpignan, Béziers, Nîmes. Na północy wapienne, porośnięte garrigą wyżyny (causses) i pasma Sewennów (park nar.); na południu aluwialne niziny: Langwedocka i Roussillon, otoczona wschodnimi pasmami Pirenejów (Carlitte, 2921 m); wybrzeże M. Śródziemnego (od granicy hiszp. do ujścia Rodanu) piaszczyste i lagunowe z przybrzeżnymi jeziorami (największe: Thau, Vaccarès); we wschodniej części bagna Camargue. Klimat śródziemnomor.; średnia temp. w styczniu 4–6°C, w lipcu 20–22°C, opady (600–800 mm) gł. zimowe; w zimie chłodny wiatr tramontana, na wschodzie — mistral. Główny w kraju region uprawy winorośli i wyrobu win; na nizinach winnice (ok. 30% pow. użytków rolnych), na wyludniających się obszarach wyżynnych hodowla owiec i uprawa zbóż; od lat 60. rozwój nowoczesnego przemysłu (elektroniczny, inform., biomed., chem.) i usług, zwłaszcza w Montpellier, Nîmes, Béziers; ważny region turyst.; liczne zabytkowe miasta (Carcassone, Narbonne, Albi, Perpignan) i kąpieliska mor.; przybrzeżne połowy ryb; gł. porty rybackie Sète, Port-Vendres; wzdłuż wybrzeża linia kol. i autostrada do Hiszpanii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia