Langhans Carl Gotthard
 
Encyklopedia PWN
Langhans, Lanhans, Carl Gotthard Wymowa, ur. 15 XII 1732, Kamienna Góra (niem. Landeshut), zm. 1 X 1808, Dębie (niem. Grüneiche; obecnie część Wrocławia),
ojciec Carla Ferdinanda, architekt niemiecki;
najwybitniejszy przedstawiciel wczesnego klasycyzmu w architekturze Śląska i Berlina (od 1786), gdzie był nacz. architektem; tu wzniósł swą najwybitniejszą budowlę — Bramę Brandenburską (1788–91); ważniejsze prace: we Wrocławiu pałac Hatzfeldów (1766–77, zniszczony 1945), dziekania katedralna i 2 kurie (1767), dom strzelecki zw. Zwinger (1768–70, spalony 1890); koszary w Brzegu, kościoły w Sycowie, Wałbrzychu, Dzierżoniowie i Rawiczu, pałac w Pawłowicach, Belweder (1789–90) i teatr dworski (1788–89) w Charlottenburgu, wnętrza Pałacu Marmurowego (1791–97) i oranżeria (1791–92) w Poczdamie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia