Labuda Gerard
 
Encyklopedia PWN
Labuda Gerard, ur. 28 XII 1916, Nowa Huta k. Kartuz, zm. 1 X 2010, Poznań,
historyk mediewista.
Od 1950 profesor uniwersytetu w Poznaniu (1962–65 rektor), od 1953 Inst. Historii PAN; od 1951 czł. PAU, od 1964 — PAN; 1989–94 prezes reaktywowanej PAU; od 1958 redaktor Słownika starożytności słowiańskich; gł. prace: Studia nad początkami państwa polskiego (1946), Pierwsze państwo słowiańskie — państwo Samona (1949), Fragmenty dziejów Słowiańszczyzny Zachodniej (t. 1–3 1960–75), Polska granica zachodnia. Tysiąc lat dziejów politycznych (1971, wyd. 2 1974), Studia nad początkami państwa polskiego (t. 1–2 1987–88), Pierwsze państwo polskie (1989); Mieszko II. Król Polski w czasach przełomu 1025–1034 (1992), Święty Wojciech. Biskup — męczennik (2000), Święty Stanisław, biskup krakowski... (2000); współautor Dziejów Zakonu Krzyżackiego w Prusach (1986, wyd. 2 1988); wydawca źródeł (m.in. skand. i anglosaskich do historii Słowian zachodnich); 2010 odznaczony Orderem Orła Białego (pośmiertnie).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia