Kutná Hora 
,
m. w środkowych Czechach, w kraju środkowoczeskim, nad rz. Vrchlice (dorzecze Wełtawy), na wschód od Pragi.
, Kutná Hora
Encyklopedia PWN
od XIII w. osada górnicza (wydobycie srebra); prawa miejskie od 1308; od pocz. XIV w. w miejscowej mennicy bito grosze praskie, rozpowszechnione w środkowej Europie; rozwój miasta w XIV–XV w.; częste miejsce pobytu dworu król. i obrad sejmów czeskich; podupadło w XVII w. Przemysł spoż., włók., odzieżowy, metalurgiczny; ośr. wydobycia metali kolorowych, m.in. srebra; ośr. turyst.; teatr; muzea; dostępna do zwiedzania część kopalni srebra Osel; kościoły got.: Św. Jakuba (1340–1420), cmentarny Panny Marii (XIV–XV w.), Św. Trójcy (XV w.), Św. Barbary (1380–XV w., warsztat Parlerów; XVI w., B. Rejt) — jeden z najcenniejszych zabytków czeskiego gotyku; kościoły barok.: Św. Jana Nepomucena (XVIII w.), Urszulanek (XVIII w., K.I. Dientzenhofer); pałac król., tzw. Dwór Włoski z mennicą (XIV, XV w.), pałac Hradek (XV w., przebudowa XVII w.), Książęcy Dom (XVI w.), renes. i barok. domy, późnogot. ratusz; hist. centrum K.H. wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
