Kupała Janka, właśc. Iwan Łucewicz, ur. 7 VII 1882, Wiazynka (pow. wileński), zm. 28 VI 1942, Moskwa,
białoruski poeta i dramatopisarz;
Kupała Janka
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
od 1928 czł. Akad. Nauk Białorus. SRR, od 1929 Akad. Nauk Ukr. SRR; w swojej twórczości podejmował gł. tematykę społ.-etyczną i niepodl.; liryka pejzażowa i miłosna, często oparta na motywach lud. (zbiory wierszy, m.in. Żalejka 1908, Huslar 1910, Szlacham życcia 1913, Spadczyna 1922); poematy dram. (Adwiecznaja piesnia 1910, Son na kurhanie 1912) i tragedie (Raskidanaje hniazdo 1913) o zabarwieniu symbol.-filoz.; komedia Paulinka (1912); przekłady poezji A. Mickiewicza, M. Konopnickiej, W. Syrokomli; pol. wybory: Wybór poezji (1958), Dzień powszedni, ubogi... (1962) oraz A kto tam idzie (1981), z lirykami pisanymi przez Kupałę po polsku, Poezje wybrane (1984).
