Kuncewiczowa Maria

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Kuncewiczowa Maria, ur. 30 X 1895, Samara (Rosja), zm. 15 VII 1989, Kazimierz Dolny,

pisarka.

Od 1939 poza krajem, 1940–55 w Londynie (kierownik oddziału polskiego Pen Clubu), następnie w USA (m.in. wykładowca języka i literatury polskiej na uniwersytecie w Chicago), częste pobyty w Polsce, 1968 powrót do kraju; jedna z czołowych przedstawicielek psychologiczno-obyczajowego nurtu we współczesnej prozie polskiej; powieści Cudzoziemka (1936, ekranizacja 1986, reż. R. Ber) — sugestywny portret kobiety zawiedzionej w uczuciach i ambicjach życiowych, z elementami psychoanalitycznymi interpretacji osobowości, Zmowa nieobecnych (1946–50, wyd. krajowe 1957), Leśnik (1952, wyd. krajowe 1957), Tristan 1946 (1967), pierwsza polska powieść radiowa Dni powszednie państwa Kowalskich (1938); zbiory opowiadań, m.in. Dwa księżyce (1933, ekranizacja 1993, reż. A. Barański) — pełen dyskretnego liryzmu reportaż z życia Kazimierza Dolnego lat 30., W domu i w Polsce (1939); szkice literackie (m.in. o S. Przybyszewskim Fantasia alla polacca 1979) i wspomnieniowe Dyliżans warszawski (1935), Fantomy (1971), Natura (1975), szkice z podróży Don Kichote i niańki (1965), Przeźrocza (1985); dziennik z czasów wojny Klucze (1943, wyd. krajowe 1948); 1974 otrzymała nagrodę państwową I stopnia.

Bibliografia

S. ŻAK Maria Kuncewiczowa, Warszawa 1971;

B. KAZIMIERCZYK Dyliżans księżycowy: opowieść o twórczości Marii Kuncewiczowej, Warszawa 1977.