Kufa, Al-, Al-Kūfah,
m. w południowym Iraku, w muhafazie An-Nadżaf, na Niz. Mezopotamskiej, nad Szatt al-Hindijja (odgałęzienie Eufratu).
Kufa, Al-
Encyklopedia PWN
— 132 tys. mieszk. (2005); założona ok. 640 jako wojsk. obóz arab. armii muzułm., związana z kalifem Ali Ibn Abi Talibem, który uczynił ją stolicą kalifatu (656–661); stała się ważnym ośr. polit. i kult. w okresie panowania Umajjadów i pierwszych Abbasydów; powstała tu słynna arab. szkoła filol., w której kształcili się wybitni komentatorzy Koranu (przetrwała do XI w.); od X w. upadek miasta, po najeździe mong. w XII w. straciło znaczenie. Przemysł skórz.-obuwniczy, cementowy, łuszczarnie ryżu; ośrodek kultu religijnego szyitów (jako miejsce śmierci kalifa Alego); w wyniku wykopalisk odkryto tu pozostałości warownej rezydencji z pałacem i meczetem.
