Krleža Miroslav, ur. 7 VII 1893, Zagrzeb, zm. 29 XII 1981, tamże,
pisarz chorwacki.
Krleža Miroslav
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Czł. Jugosł. Akad. Nauk i Sztuk; od 1951 dyr. wydawnictwa Leksikografski zavod w Zagrzebiu; po wczesnych modernist. dramatach i poematach zdobył rozgłos jako gł. przedstawiciel chorwackiego ekspresjonizmu (dramaty, m.in. Kristofor Kolumbo 1919, poemat prozą Chorwacka rapsodia 1918, poematy, liryka, pamflet Chorwackie kłamstwo literackie 1919, nowele); sukces lit. i teatr. przyniosły mu antywojenne nowele Chorwacki bóg Mars (1922, wyd. pol. 1939) i dramaty (m.in. Golgota 1922); związany z lewicą, w publicystyce i eseistyce podjął rewizję wartości chorwackiej kultury nar.; szerszą refleksję nad kulturą i polityką środkowej Europy zawarł w dramatach cyklu o Glembajach (m.in. Baronowa Lenbach 1928, wyst. pol. 1933) oraz w powieściach podejmujących problemy egzystencjalne (Powrót Filipa Latinovicza 1932, wyd. pol. 1958, Na krawędzi rozumu 1938, wyd. pol. 1960, Bankiet w Blitwie t. 1–2 1938–39, wyd. pol. 1968); w pisanym dialektem kajkawskim cyklu poet. opartym na wątkach sowizdrzalskich Ballady Pietrka Kerempuha (1936, wyd. pol. 1983) nakreślił obraz martyrologii nar. i ucisku chłopstwa; w późniejszej twórczości gł. miejsce zajmowały dzienniki i wspomnienia; pol. wybory nowel Świerszcz pod wodospadem (1961), Tysiąc i jedna śmierć (1978) oraz Dzienniki i eseje (1984).
