Krąpiec Mieczysław Albert, ur. 25 V 1921, Berezowica Mała k. Zbaraża, zm. 8 V 2008, Lublin,
filozof i teolog katol., dominikanin;
Krąpiec Mieczysław Albert
Encyklopedia PWN
od 1963 profesor KUL (1970–83 rektor); 1970–81 prezes Tow. Nauk. KUL; od 1983 czł. PAN, od 1989 — PAU; gł. przedstawiciel tomizmu egzystencjalnego w Polsce i twórca tzw. filoz. szkoły lubel.; uprawiał zwłaszcza metafizykę, w której posługiwał się teorią sądów egzystencjalnych, stwierdzających istnienie bytu oraz teorią analogii transcendentalnej; zajmujował się także antropologią filoz., teorią poznania, metodologią i teorią prawa; Realizm ludzkiego poznania (1959), Metafizyka (1966), Ja — człowiek. Zarys antropologii filozoficznej (1974), Człowiek i prawo naturalne (1975), Człowiek, kultura, uniwersytet (1982), O rozumienie filozofii (1991), Rozważania o narodzie (1998).
