Krasko Ivan, właśc. Ján Botto, ur. 12 VII 1876, Lukovištia, zm. 3 III 1958, Bratysława,
poeta słowacki, z wykształcenia chemik;
Krasko Ivan
Encyklopedia PWN
czołowy przedstawiciel modernizmu, uznawany za najwybitniejszego słowac. poetę XX w.; swym niewielkim, ale bardzo ważnym dorobkiem (2 tomy Nox et solitudo 1909 oraz Verše 1912) wpisał poezję słowac. w krąg literatury eur.; wydania książkowe poprzedziły publikowane w czasopismach neoromant. wiersze ewokujące sferę przeżyć wewn. (pod pseud. Janko C., J.C.) i cykl liryki intymnej, miłosnej Lístok („Denica” 1905–06); dojrzała poezja K., kształtująca się pod wpływem eur. modernizmu, zwłaszcza fr. symbolistów, filozofii F.W. Nietzschego, A. Schopenhauera, H. Bergsona, koncentruje się na kondycji człowieka i świata na przełomie wieków, operuje alegorią i symbolem jako podstawowym środkiem ekspresji i nastrojowością bliską poetyce P. Verlaine’a.
