kornijski język, kornwalijski język,
język z brytańskiej grupy języków celtyckich, bliski językowi bretońskiemu, wymarły w końcu XVIII w.;
kornijski język
Encyklopedia PWN
najstarsze zapisy z X w.; w okresie późniejszym gł. dzieła anonimowe o charakterze rel. — misteria, żywoty świętych oraz kazania E. Bonnera odkryte 1949; z XVIII w. pochodzą fragmenty poezji i zapisy tekstów folklorystycznych; ogólnoceltyckich odrodzenie nar. na przeł. XIX i XX w. zaowocowało twórczością lit. (poezja H. Jennera, R.M. Nance’a, E.G.R. Hoopera, P.G. White’a; proza Nance’a, A.S.D. Smitha, R.St.V. Allin-Collinsa; dramaty P. Pollard, D.H. Watkinsa).
