Kornhauser Julian, ur. 20 IX 1946, Gliwice,
poeta, prozaik, krytyk literacki;
Kornhauser Julian
Encyklopedia PWN
przedstawiciel pokolenia lit. Nowej Fali, twórca (z A. Zagajewskim) manifestu Świat nie przedstawiony (1974); od 1993 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor tomów wierszy, m.in.: Nastanie święto i dla leniuchów (1972), W fabrykach udajemy smutnych rewolucjonistów (1973), Stan wyjątkowy (1978), Zjadacze kartofli (1978), Zasadnicze trudności (1979), Każdego następnego dnia (1981), Hurrraaa! (1982), Inny porządek, Za nas, z nami (oba 1985), Wiersze z lat osiemdziesiątych (1991), Kamyk i cień (1996), Było minęło (2001), Origami (2006); powieści: Kilka chwil (1975), Stręczyciel idei (1980), autobiogr. prozy o dorastaniu w pol.-niem.-żydowskich Gliwicach Dom, sen i gry dziecięce (1995); także zbiory szkiców krytycznolit.: Światło wewnętrzne (1984), Międzyepoka (1995), Postscriptum (1999), Uśmiech Sfinksa. O poezji Zbigniewa Herberta (2001); badacz i tłumacz poezji serb. i chorwackiej; 1975 otrzymał Nagrodę Fundacji Kościelskich.
