Koreański, Półwysep
 
Encyklopedia PWN
Koreański, Półwysep, Chosŏn pando, Taehan pando,
półwysep w Azji Wschodniej między Morzem Japońskim a Morzem Żółtym;
od Wysp Japońskich oddzielony Cieśniną Koreańską; długość około 600 km, szerokość 130–200 km; powierzchnia około 150 tysięcy km2. Wybrzeże wschodnie wyrównane, zachodnie i południowe silnie rozczłonkowane, riasowe. Półwysep Koreański stanowi wschodnią część prekambryjskiej platformy chińskiej, do której przylegają różnowiekowe pasma górskie; u nasady Półwyspu Koreańskiego ciągną się Góry Północnokoreańskie, wyniesione do 2485 m (szczyt Guunoon), wzdłuż wschodniego wybrzeża — Góry Wschodniokoreańskie (najwyższy szczyt Sorak-san, 1708 m); część zachodnia — pagórkowata. Klimat północnej części umiarkowany kontynentalny odmiany monsunowej, południowej — podzwrotnikowy monsunowy; średnia temperatura w styczniu od –10°C, –15°C na północ do powyżej 0°C na południu; w lipcu odpowiednio od 20°C do 25°C; średnia roczna suma opadów (głównie letnich) od 800 mm na nizinach do 1500 mm w górach; wiosną i jesienią częste tajfuny. Liczne krótkie rzeki (najdłuższa Naktong-gang), zasobne w wodę. Pierwotne lasy (liściaste, zrzucające liście na zimę i wiecznie zielone) zachowały się w górach. Na Półwyspie Koreańskim leży większa część Korei Północnej i Korea Południowa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia