Konstantyna, arab. Qasanṭīnah, fr. Constantine 
,
m. w północno-wschodniej Algierii, na skalistym plateau na wys. ok. 650 m, przy przełomie rz. Wadi ar-Rumal;
,
Konstantyna
Encyklopedia PWN
— 463 tys. mieszk. (2008); fenicka Cirta; ok. III w. p.n.e. gł. miasto Numidii; po podboju przez Rzymian (46 r. p.n.e.) ośr. prow. Nowa Afryka, później prow. Numidia; ok. 313 zmiana nazwy na K.; w VII w. zdobyta przez Arabów, w XII w. ważny ośrodek handl.; od XVI w. w imperium osmańskim, siedziba bejów podległych Algierowi; 1837–1962 we fr. kolonii Algierii; 1942–43 w K. mieściło się dowództwo wojsk alianckich. Gł. ośr. handl. i gosp. we wschodniej części kraju; przemysł spoż., metal., maszyn., włók., cementowy; rzemiosło (wyroby skórz., dywany); węzeł drogowy; międzynar. port lotn.; uniw. (zał. 1969); ośr. turyst.; muzeum (m.in. zbiory archeol.); wielki meczet (fragmenty antyczne), katedra (dawny meczet z XVIII w.), meczety (XVIII w.), cytadela (na miejscu budowli rzym.) z rzym. cysternami, pałac Ahmada Beja (1. poł. XIX w.).
