Konstantyn IV Pogonatos
 
Encyklopedia PWN
Konstantyn IV Pogonatos, z dynastii heraklijskiej, ur. ok. 650, Konstantynopol, zm. IX lub XI 689, tamże,
cesarz bizant. od 668,
syn Konstansa II, po jego śmierci przywrócił władzę na Sycylii (669); stawiał czoło nowej ofensywie Arabów; skuteczna obrona Konstantynopola (674–678) zatrzymała ekspansję islamu do Europy; w walkach stosowano wówczas ogień grecki; nie zdołał wyprzeć za Dunaj nowo przybyłego ludu Bułgarów (680) i musiał pogodzić się z utworzeniem przez nich państwa w Mezji; dzięki odrzuceniu przez Sobór Konstantynopolitański III (680–681) monoteletyzmu, możliwe stało się przywrócenie jedności z Kościołem rzymskim.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia