Konstanca
 
Encyklopedia PWN
Konstanca, Constanţa,
m. w południowo-wschodniej Rumunii, nad M. Czarnym; ośrodek adm. okręgu Konstanca.
— 299 tys. mieszk. (2008); w starożytności gr. Tomoj, Tomi(s), rzym. Constantiniana; przypuszczalne miejsce zesłania i śmierci Owidiusza; następnie we władaniu Bizancjum, Bułgarii (od VII w.) i Turcji (od XIV w.); od 1878 w Rumunii. Największy port handl. Rumunii, połączony Kanałem Dunaj–M. Czarne z Dunajem, port tranzytowy dla krajów naddunajskich, port rybacki; przemysł metal., stoczn., włók., odzieżowy, materiałów budowlanych, spoż., drzewny; węzeł drogowy, międzynar. port lotn.; szkoły wyższe, m.in. Uniw. Ovidius, pedag., marynarki wojennej i handl.; instytut mor.; muzea, m.in. sztuki, archeol., etnogr. (w budynku poczty z 2. poł. XIX w.), mor., delfinarium; duże kąpielisko mor. i ośr. turyst.; w granicach adm. K. znajduje się znane kąpielisko mor. — Mamaja. Pozostałości budowli staroż., m.in.: fragmenty zabudowań portowych, budowla rzym. (III–IV w.) z cenną mozaiką (ok. 700 m2), ruiny twierdzy Tomis (fragmenty muru rzym. z III w., wieża Rzeźnicza z czasów bizant., VI w.), pozostałości bazyliki bizant. (V–VI w.), latarnia mor. (XIV w.); budowle z XIX w. (m.in.: katedra prawosł., kościół rzymskokatol.) i z pocz. XX w.: kasyno, meczet (na miejscu wcześniejszego) z minaretem.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Konstanca, widok na miasto i port fot. J. Ciesielski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia