Konrad I Mazowiecki, z dynastii Piastów, ur. 1187 lub 1188, zm. 31 VIII 1247,
książę mazowiecki od 1200, kujawski od 1202–05, łęczycki i sieradzki od 1229, krakowski 1229–32 i 1241–43, syn Kazimierza II Sprawiedliwego i Heleny, młodszy brat Leszka Białego, ojciec Bolesława I, Siemowita I i Kazimierza I.
Konrad I Mazowiecki
Encyklopedia PWN
1202 podzielił się ojcowizną z bratem Leszkiem Białym, obejmując Mazowsze i Kujawy; dążył do opanowania Prus i popierał tam cysterską akcję misyjną; 1222 nadał bpowi Chrystianowi liczne dobra w ziemi chełmińskiej; 1222 i 1223 uczestniczył w wyprawach odwetowych przeciw Prusom; 1226 osadził w ziemi chełmińskiej Krzyżaków, a 1228 poczynił nadania dla zakonu dobrzyńskiego; po śmierci brata, Leszka Białego (1227), czynił starania o opanowanie księstwa krakowskiego (od którego oderwał Sieradz i Łęczycę) — walczył z Władysławem III Laskonogim, Henrykiem I Brodatym, a następnie z bratankiem, Bolesławem V Wstydliwym; 1243 pokonany przez Bolesława pod Suchodołem, został wyparty z Małopolski; utrzymywał przyjazne stosunki z Rusią.