konfederacja targowicka
 
Encyklopedia PWN
konfederacja targowicka 1792, Targowica,
spisek magnacki w celu obalenia Konstytucji 3 maja 1791, poparty przez znaczną część szlachty, zawiązany 27 IV 1792 w Petersburgu pod patronatem cesarzowej Katarzyny II, ogłoszony oficjalnie 14 V w Targowicy (Ukraina);
przywódcy: S.Sz. Potocki (jako marszałek), S. Rzewuski, Sz. Kossakowski i F.K. Branicki; wezwanie przez konfederatów wojsk rosyjskich zapoczątkowało wojnę polsko-rosyjską 1792; konfederacja targowicka pod ochroną wojsk rosyjskich rozszerzała teren działalności, usuwając organy powołane przez Sejm Czteroletni; przystąpienie króla do konfederacji targowickiej rozciągnęło jej zasięg na cały kraj; II rozbiór Polski (będący zaskoczeniem dla przywódców konfederacji targowickiej) skompromitował Targowicę ostatecznie; w czasie sejmu w Grodnie (15 IX 1793) konfederacja targowicka została rozwiązana.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia