konduktus
 
Encyklopedia PWN
konduktus
[łac.],
conductus,
typ pieśni łac. spotykany w XII i XIII w., pierwotnie jednogłosowej, związanej z liturgią, później wielogłosowej, także świeckiej;
w odróżnieniu od organum konduktus był oparty na cantus (firmus) pochodzącym nie z chorału, lecz z inwencji kompozytora.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia