Komarno,
m. na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, nad Wereszczycą (dopływ Dniestru).
Komarno
Encyklopedia PWN
prawa miejskie 1473; własność prywatna, m.in. od 1590 Jana Ostroroga, następnie Wiśniowieckich, Ogińskich, Lanckorońskich; w XVI/XVII w. ośr. pszczelarstwa; w XVII w. warownia pol., 1648 bezskutecznie oblegana przez Kozaków w czasie powstania B. Chmielnickiego; 1672 miejsce zwycięstwa J. Sobieskiego nad Tatarami; XVII–poł. XIX w. ośr. tkactwa (m.in. płótna, drelichy); od 1772 w zaborze austr.; od końca XIX w. połączenie kol. z Lwowem i Samborem; w okresie międzywojennym w granicach Polski; 1939–41 pod okupacją sowiecką, 1941–44 — niem.; 1945–91 w Ukr. SRR. Kombinat drzewny; przemysł precyzyjny, spoż. (rybny); kościół parafialny (1. poł. XVII w.); pomnik zwycięstwa Rzeczypospolitej nad Turkami (poł. XVII w.); drewniana cerkiew greckokatol. (poł. XVIII w.). W pobliżu K. wydobycie gazu ziemnego.
