Kołomyja

Kołomyja, Kolomyia,

m. na Ukrainie, w obwodzie iwano-frankowskim, nad Prutem (dopływ Dunaju).

— 61 tys. mieszk. (2008); wzmiankowana 1240; należała do Księstwa Halicko-Wołyńskiego; w średniowieczu centrum wydobycia soli; w poł. XIV w. włączona do Polski; 1424 prawa miejskie; stol. Pokucia; od XVI w. duże skupisko Żydów (1939 — ok. 15 tys.); od 1772 w zaborze austr.; 1914–17 walki ros.-austr.; od 1919 w Polsce; IX 1939–41 pod okupacją sowiecką (deportacje ludności, gł. Polaków, w głąb ZSRR), 1941–44 pod okupacją niem.; IX–X 1941 Niemcy zamordowali ok. 500 Żydów, 1942 getto (więźniów wywieziono do ośr. zagłady w Bełżcu), 1942–43 obóz pracy przymusowej dla Żydów (więźniowie rozstrzelani w lesie w Szeparowce); 1945–91 w Ukr. SRR. Przemysł maszyn. (maszyny roln.), odzieżowy, obuwniczy, metal., spoż., drzewny, papierniczy; węzeł kol.; centrum huculskiej twórczości lud.; muzeum; cerkiew drewniana (XVI w.).

Walki w Galicji Wschodniej wiosną 1919, dywizja generała Żeligowskiego obozująca na rynku w Kołomyi przed ofensywą przeciwko Ukraińcom