koło garncarskie,
urządzenie do formowania naczyń z gliny
koło garncarskie
Encyklopedia PWN
składa się z tarczy osadzonej na pionowej osi, napędzanej mechanicznie lub nogą garncarza; na obracającej się tarczy z brył gliny formuje się ręcznie wyroby; wynalezione w Mezopotamii w końcu IV tysiącl. p.n.e.; znane w Grecji od ok. 1800–1600 p.n.e., w Italii od VIII w. p.n.e., na terenie Polski od III w. p.n.e. (Śląsk) i II w. p.n.e. (Małopolska).
