Kocbek Edvard

Kocbek Edvard, ur. 27 IX 1904, Sveti Jurij k. Ščavnicy, zm. 3 XI 1981, Lublana,

pisarz słoweński.

W latach 30. intelektualny przywódca lewicującego ugrupowania katol.; pozostawał pod silnym wpływem personalizmu E. Mouniera; podczas II wojny światowej jako przedstawiciel katolików należał do ścisłego kierownictwa polit. zdominowanej przez komunistów partyzantki słoweń.; po 1945 na wysokich stanowiskach w rządzie Jugosławii; po ogłoszeniu tomu nowel o tematyce partyzanckiej (Strah in pogum 1951, pol. przekład noweli Ciemna strona księżyca w antologii Specjalni wysłannicy 1971), w którym rewidował w duchu egzystencjalizmu stereotypy heroicznych postaw, został odsunięty od życia polit., aż do śmierci pozostał jednak najwyższym w Słowenii autorytetem myśli niezależnej; w twórczości lit. do najwybitniejszych jego osiągnięć należy liryka filoz. zebrana m.in. w tomach Zemlja (1934), Groza (1963), Sporočilo (1969); pol. przekłady wierszy w: Liryka jugosłowiańska (1960) i Antologia poezji słoweńskiej (1973); pisał też eseje oraz dzienniki.