Kluby Inteligencji Katolickiej (KIK),
organizacje społ. katolików świeckich, tworzone od 1956 w Polsce.
Kluby Inteligencji Katolickiej
Encyklopedia PWN
Początkowo powstał Ogólnopol. Klub Postępowej Inteligencji Katol. (istniało 20 ogniw terenowych), który po odmowie władz państw. zarejestrowania jako stow. ogólnopol., III 1957 przekształcono w samodzielne Kluby w 5 miastach (Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Toruniu i Wrocławiu); KIK były ośr. niezależnej myśli społ. i polit., opartej na doktrynie Kościoła katol., prowadziły pracę formacyjną (kształtowania osobowości), szerzyły kulturę rel.; organizowały odczyty, dyskusje, sesje nauk., uroczystości rel.; współpracowały z władzami i instytucjami Kościoła katol.; w latach 70. współuczestniczyły w formowaniu opozycji polit., występowały przeciwko naruszaniu praw człowieka; 1980 działacze KIK byli doradcami Międzyzakładowego Kom. Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, następnie krajowych i lokalnych władz NSZZ „Solidarność”; 1980–81 powstało kilkadziesiąt Klubów (po wprowadzeniu stanu wojennego zawieszone i w większości rozwiązane); od poł. lat 80. ponownie tworzone (1989 istniały 54 KIK, 1991 — ponad 100 liczących ok. 25 tys. czł.); działacze m.in. J. Braun, S. Grabska, K. Łubieński, T. Mazowiecki, A. Stelmachowski, A. Wielowieyski, J. Turowicz, J. Zawieyski; 1981–83 w okresie stanu wojennego organizowały m.in. pomoc dla internowanych; 1988–89 działacze KIK uczestniczyli w przygotowaniu porozumienia Okrągłego Stołu, wyborów parlamentarnych oraz tworzeniu komitetów obywatelskich.
