Kleomenes I
 
Encyklopedia PWN
Kleomenes I, z dynastii Agiadów, data ur. nieznana, zm. ok. 490 p.n.e.,
król Sparty;
syn Anaksandridasa; dążył do podporządkowania Peloponezu Sparcie, rywalizując z Argos, co uzyskał, zadając Argiwom klęskę pod Sepają; za jego rządów zapewne scementował się Peloponeski Związek; interweniował skutecznie w Atenach (510, 508); pragnąc pozbyć się współpanującego Demaratosa z rodu Eurypontydów, przekupił wyrocznię w Delfach; gdy wyszło to na jaw, zbiegł do Arkadii; przywołany wkrótce z powrotem do Sparty oszalał i popełnił samobójstwo. W tradycji K. jest postacią niejednoznaczną: oskarżany o bezbożność, przewrotność i pijaństwo, jednocześnie jest przedstawiany jako pozytywny bohater opowieści o charakterze anegdotycznym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia